جیمز مارشال هندریکس (به انگلیسی: James Marshall Hendrix) (زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ - درگذشت در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰) گیتاریست، آوازخوان، ترانه‌نویس آمریکایی بود. هندریکس تاثیر زیادی بر روی خواننده‌های سبک راک اند رول گذاشت. او خودش به تنهایی نحوه نواختن گیتار را فرا گرفته بود و معمولاً یک فندر استرتوکستر می‌نواخت. از آنجا که هندریکس یک چپ‌دست بود، گیتار را به‌صورت وارونه می‌نواخت. او ابتدا در انگلستان، سپس در تمام دنیا، پس از اینکه در سال ۱۹۶۷ در فستیوال پاپ مونتری به نوازندگی پرداخت، به شهرت رسید.

او در سال ۱۹۶۶، با ترانه‌های خلسه‌آوری چون آهای جو و گرد ارغوانی و همچنین یک اجرای زندۀ افسانه‌ای به مقام ستارۀ راک دست یافت. کتاب اتاق پر از آینه به مناسبت سی‌وپنجمین سالگرد درگذشت او در سال ۱۹۷۰ منتشر شده‌است. راز مرگ او هنوز در هاله‌ای از ابهام است؛ هیچ‌گاه به‌طور قطعی معلوم نشد دلیل آن خودکشی بوده یا برحسب اتفاق و به‌دلیل تداخل تأثیر مصرف زیاد مشروبات الکلی (که پیشتر در یک مهمانی شبانه مصرف کرده‌بود) با تأثیر تعداد زیاد قرص‌های خواب‌آور (که همان شب خورده‌بود)، رخ داده‌است.

او به‌همراه جیم موریسون و جنیس جاپلین به‌دلیل حرف جی (J) ابتدای نام کوچک و مرگ نسبتاً مشابه‌شان (مرتبط با مواد مخدر/ روانگردان)، هر سه حدود ۲۷ سالگی و در بازه‌ای تنها چندماهه مابین سپتامبر ۱۹۷۰ تا ژوئیه ۱۹۷۱، سه‌گانهٔ تراژیک و افسانه‌ای «تری جِیز»(Three j's) موسیقی راک دهه ۱۹۶۰ را تشکیل داده‌اند. به‌علاوه این سه به‌همراه برایان جونز و کرت کوبین، «کلوب ۲۷» را تشکیل می‌دهند.

مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، جیمی هندریکس را در رتبه ۱ قرار داد.